Ευρώπη μάντεψε...Εγώ είμαι ακόμα πλούσια! #8

Χτυπάει τηλέφωνο...

"Έλα ρε Ξαδέλφη.. καλωσόρισες.. λοιπόν τη Κυριακή το απόγευμα θα ανέβουμε Σελεπίτσαρι με το μικρό (3 ετών) , θα πω και στον αδελφό μου να φέρει τη μπουμπού (7 μηνών) και φέρε και συ το  #angelinini (15 μηνών)"
Και κάπως έτσι το ραντεβού κλείστηκε.


Το πρωί του Σαββάτου το βγάλαμε με reunion και μαμαδο-συναντήσεις στα Βορειο-Ανατολικά Προάστια. Γνωρίσαμε (εγώ και το #angelinini μου) παιδάκια και μαμάδες και το καταπληκτικό PlayGroup, συναντήθηκα με τις συμφοιτήτριες μου από τη σχολή (πέρασαν κιόλας 10 χρόνια) και η μέρα μας κύλησε γύρω από πορτοκαλάδες, καφέδες, μπανάνες, σερβιτόρους, blogging, μετακινήσεις, εγκυμοσύνες, μετακομίσεις, Τουρκίες και Ελλάδες, συζύγους, και άλλα τέτοια όμορφα...


Γυρίσαμε σπίτι,  ξεκουράστηκαμε, ετοιμαστήκαμε για το Σελεπίτσαρι και το τηλέφωνο ξαναχτύπησε

"Ρε ξαδέλφη, να βρεθούμε στης μάνας μου γιατί θέλει να δει και τα μικρά?"

Εννοείται καλέ.. θέλω και εγώ να δώ τη θεία μου...

Κατα τις 8 φτάσαμε... Με ένα κουτί γαλακτομπούρεκο και τις καινούριες μας τιράντες...

Ήμασταν 4... Εγώ η Θεία μου και ο θείος μου και το #angelinini που σκάναρε όλο το σαλόνι....

Κουδούνι. Ξάδελφος- Γυναίκα- Καρότσι και ένα #angelinini να φωνάζει "μπουμπου"

Καφές... σοκολατάκι... κουβέντα.. προσπάθεια για Skype με το μπαμπά μας (αλλά δεεεν).

Κουδούνι. Ξαδέλφη- Άνδρας- 3χρονο ανίψι και ένα #angelinini να στριγκλίζει από χαρά και να ξεστρώνει το τραπέζι του σαλονιού και να μεταφέρει τα σοκολατάκια από το ένα τασάκι στο άλλο... (montessori παντού).

Τραπεζομάντιλο, Πιρούνια, Χαρτοπετσέτες, Πιατέλες

Μα βρε θεία.. δεν έπρεπε....

Κουδούνι. Ξαδέλφη της Ξαδέλφης. Άνδρας. Μικρός γιος (17 χρονών + και ύψος δε θέλω να ξέρω).

Φιλιούνται Αγκαλιάζονται και το #angelinini ζήλεψε για 1η φορά στη ζωή του και σκαρφάλωσε να με φιλησει μόνο εκείνος.

Σαλόνι. Κιθάρες, Τουμπερλέκια... 3χρονο και #angelinini δίνουν κονσέρτο και η μπουμπου χορεύει

Τηλέφωνο. Μπαμπάς: Που είσαι? στη Θεία? Να ρθω?

Θεία έρχεται ο Πατέρας μου.

Άλλο ένα πιάτο, άλλο ένα πιρούνι, άλλη μια χαρτοπετσέτα

Βάλτε voice .. βάλτε voice...

Κουδούνι. Μπαμπάς. Το #angelinini αναφωνάζει ΠΑΑΑΠΠΠΟΥ και τρέχει στην αγκαλιά (τον ξαναείδα στο σπίτι όταν τον θήλασα για ύπνο).

Κατσαρόλα. Χοιρινό με Λάχανα αβγολέμονο (μέσα στη νηστεία). Ταμπουλέ (μπράβο ρε ξαδέλφη). Κοτόπουλο με πατάτες. Μακαρόνια.

Χτυπάει τηλέφωνο . Ο πατέρας μου ανακοινώνει: έρχεται η γυναίκα μου... το #angelinini  αναφωνάζει Για-για.

Δυνάμωσε τον ήχο, χαμήλωσε τον ήχο. Χάλια φωνή. Ωραίο το ταμπουλέ. Κρίμα δε γύρισε κανείς. Καλα το λάχανο πάει πολύ με το χοιρινό.

Κουδούνι. Η Μάνα μου. Το #angelinini αφήνει το χοιρινό με τα λάχανα και τρέχει στη γιαγιά του. Η μπουμπού συνεχίζει να χορεύει.

Φάγαμε... its milk time για τη μπουμπού. Το #angelinini παίζει με κάτι πορτοκάλια. Το ξαδελφάκι βλέπει voice και τραγουδάει. Αποφασίζουμε (οι γυναίκες) να κάνουμε τη μπουμπου τραγουδίστρια.

Πιάτο. Πιρούνι. Χαρτοπετσέτα. Πατάτες φούρνου και φέτα για τη vegeterian μαμά μου.

Το #angelinini βοηθάει στο γέμισμα του πλυντηρίου πιάτων με το να το αδειάζει... Επιστροφή στα πορτοκάλια...

Γαλακτομπούρεκο. Όχι μαμά.. δε θα φάει το παιδί (το δικό μου) γαλακτομπούρεκο...ούτε Μιράντα.. όχι μαμά ούτε το σιρόπι...

Μπουφάν, φιλιά, τα λέμε... έφυγαν τα Ξαδέλφια της Ξαδέλφης φεύγει και σε λίγο κ η μπουμπού.

Άντε να φύγουμε και εμείς. 12 η ώρα.. Όχι τώρα.. να πάει 12.30

Τραγούδια, γκρίνια, χορός. Κουβέντες και θεωρίες για πάνες και παιδικούς σταθμούς.

Ψάξτε να βρείτε τα πορτοκάλια.. 4 ήταν.. 4 βρήκαμε !!

Άντε καλό βράδυ...

Φιλιά πολλά πολλά.....

Οδήγησε η μανα μου. Κοιμήθηκα στο πίσω κάθισμα μαζί με το #angelinini μου.

Σε αυτό το σπίτι μαζευόμασταν και κάναμε παιδικά πάρτι με τους μεγάλους στη βεράντα. Τώρα.... Είμαστε και εμείς μεγάλοι και το σπίτι ξαναγέμισε μωρά... Μια νέα εποχή ξεκινά...

Χτυπά τηλέφωνο. Μήνυμα. Ώρα 12.45. Μαγείρεψα τραχανά αν θες χτύπα μου. Αν και σίγουρα θα έχετε φάει.

Ήταν η άλλη μου ξαδέλφη..

Καληνύχτα Ελλάδα... Καληνύχτα Ευρώπη...  Μπορεί το κινητό να μην έβγαλε καμία φωτογραφία... Μπορεί να μην έγινε κανένα post στο facebook.

Αλλά έτσι από το τίποτα.. και από εκεί που θα πίναμε τους καπουτσίνους μας.. Κάναμε πάρτι... και  διασκεδάσαμε...

Μπορεί να χρωστάμε, μπορεί να προσπαθούμε να μαζέψουμε κανα φράγκο, μπορεί να μετράμε τα 2ευρα για ένα λίτρο γάλα... Μπορεί να χτυπάνε τα τηλέφωνα από τις εισπρακτικές κάθε μέρα.. όμως έχουμε ο ένας τον άλλο.. και ναι.. είμαστε Πλούσιοι.. και αυτόν το πλούτο θα κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας..





το κείμενο ανήκει στο κίνημα Πλουσίων Ελληνίδων. 
Η σελίδα οργάνωσης του “κινήματος” για bloggers εδώ:
και η fan page για όλους τους φίλους εδώ:
Το post που μπορείς να αναδημοσιεύεις στο blog σου για να μυήσεις τους αναγνώστες σου στο πνεύμα του Κινήματος και να τους προσκαλέσεις να μας ακολουθήσουν, βρές το εδώ (ή γράψε το δικό σου!)

5 σχόλια:

  1. Ότι και να γράψω είναι λίγο και δεν μεταφράζεται σε καμία γλώσσα, γιατί όλα αυτά θα έπρεπε να γίνουν βάση προγράμματος και κατόπιν διαβουλεύσεων.
    Ενώ εδώ είναι ΕΛΛΆΔΑ και λειτουργούμε αυθόρμητα, you know αυθόρμητα;
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τέλειο!Κάτι τέτοιες ώρες με ξαναπιάνει το παράπονο που είμαι μοναχοπαίδι που δεν έχει ούτε πρώτα ξαδέλφια.Και τα δεύτερα είναι μακριά.Κλαψ.Γι αυτό έλεγα ότι ο κόσμος να χαλάσει σε θ αφήσω το γιο μου μόνο του.Τουλάχιστον τώρα είναι 2.Να χαίρεσαι την οικογένειά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @rena Christodoulou: Αυθόρμητη ας είναι ολη μας η ζωή, χωρίς προγράμματα αλλά με ευτυχία, χαρά, υγεία, και πλούτη υλικά και πνευματικά.

    @antonia pantantonia: Οι φίλοι είναι η οικογένεια που επιλέγουμε.. Να δώσεις στο παιδι σου αγάπη για να μπορεί να τη δίνει απλόχερα στους ανθρώπους που είναι γύρω του!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. χαχαχα! Γέλασα με τον τρόπο που τα περιγράφεις! Ναι, κάπως έτσι στήνονται τα σαββατόβραδα στην Ελλάδα. Την ωραία Ελλάδα όμως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ας παψουμε να ειρωνευόμαστε την χώρα μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...