Η ιστορία της Πικραλίδας



Πριν πολλά πολλά χρόνια τα λουλούδια είχαν μια αντιπαράθεση για το πιο είναι το πιο όμορφο, το πιο ιδιαίτερο και το πιο αγαπημένο των ανθρώπων και των νεραϊδών. Η αντιπαράθεση  κράτησε πολλές μέρες, με το κάθε λουλούδι να θεωρεί τον εαυτό του το ομορφότερο και το πιο αγαπημένο. Το συμβούλιο της φύσης  αποφάσισε να αποφασίσουν οι  Νεράιδες των Λουλουδιών. 


Οι νεράιδες των Λουλουδιών έστειλαν την πιο ευαίσθητη και την πιο καλή τους νεράιδα για να βρει λύση στο πρόβλημα και να ευλογήσει το λουλούδι που πρέπει ως το τελειότερο όλων. Η μικρή νεράιδα αποφάσισε να δοκιμάσει  τα λουλούδια κάνοντάς τους την ίδια ερώτηση.

Πρώτα επισκέφτηκε τη Τριανταφυλλιά.. 
"Που σου θα σου άρεσε να ζεις περισσότερο?"  τη ρώτησε.
"Μου αρέσει να σκαρφαλώνω στους τοίχους των κάστρων"είπε η Τριανταφυλλιά "και απο εκεί οι Βασιλιάδες, οι Βασίλισσες και όλοι οι σπουδαίοι να με βλέπουν καθημερινά και να θαυμάζουν την ομορφιά, το άρωμα και την εύθραυστη μου φύση."
Η Νεράιδα των Λουλουδιών έφυγε απογοητευμένη μακριά από τη Τριανταφυλλιά.

Στη συνέχεια, επισκέφτηκε την Τουλίπα που καθόταν ψιλή και αγέρωχη.
"Που σου θα σου άρεσε να ζεις περισσότερο?"  τη ρώτησε.
“Μου αρέσει να ζω στα πάρκα και τους δημοτικούς  κήπου όπου θα έρχονται άνθρωποι από παντού για να δουν και να θαυμάσουν τα όμορφά μου χρώματα και το πόσο αγέρωχη και ψιλή στέκομαι μέσα στα παρτέρια.” 
Για άλλη μια φορά η Νεράιδα έφυγε απογοητευμένη.

Περπάτησε μέχρι που βρέθηκε στην είσοδο του δάσους. Εκεί βρήκε τις βιολέτες. Τις ρώτησε ακριβώς το ίδιο.
"Που σου θα σας άρεσε να ζείτε περισσότερο?"  τη ρώτησε.
Οι βιολέτες απάντησαν σιγανά και αργά “Μας αρέσει να ζούμε κρυμμένες στα δάση, εκεί που κανείς δε μας βλέπει. Εκεί που τα δέντρα μας κρύβουν από τον ήλιο και προστατεύουν το χρώμα μας.
Η νεράιδα ευχαρίστησε τις βιολέτες και συνέχισε το ταξίδι της να βρει περισσότερα λουλούδια.

Μίλησε με τα πιτσιλωτά Λίλιουμ, αλλά είχαν άγριες διαθέσεις.
Μίλησε με τα ηλιοτρόπια που δεν μπήκαν στον κόπο να απαντήσουν καθώς στρεφόντουσαν  συνεχώς στον ήλιο για να ζεσταθούν.
Η μικρή νεράιδα των λουλουδιών μίλησε με την ορχιδέες, που ζητούσαν συνέχεια πληροφορίες για χορούς και πάρτυ. Πήγε και στον Νάρκισσο, αλλα ήταν απασχολημένος να κοιτάζει στο ποτάμι τον αντικατροπτισμό του. 

Η μικρή νεράιδα, με δάκρυα στα μάτια ήταν έτοιμη να τα παρατήσει και να επιστρέψει στο σπίτι της, όταν είδε μπροστά της ένα χωράφι γεμάτο με φουντωτά κίτρινα λουλούδια να στέκονται όρθια πάνω στο λεπτό και ψιλό τους μίσχο. 


“Μικρό μου” ρώτησε η Νεράιδα “Πως λέγεσαι, και που θα σου άρεσε να ζεις;”

“Είμαι Πικραλίδα” είπε το λουλουδάκι “μου αρέσει να ζω όπου υπάρχουν παιδιά. Μου αρέσει να ζω στην άκρη του δρόμου, στα λιβάδια, και ανάμεσα στις πλάκες των πεζοδρομίων και να κάνω όλο τον κόσμο χαρούμενο όταν βλέπει τα ζωντανά μου χρώματα.” Η Πικραλίδα συνέχισε τη κουβέντα της χαμογελαστή “Θέλω να είμαι το πρώτο λουλούδι που θα προσφέρουν τα παιδιά στη μαμά τους την άνοιξη.  Αν ένα παιδί κάνει μια ευχή και φυσίξει τους σπόρους μου, μπορώ να μεταφέρω την ευχή στον άνεμο.”

Η μικρή Νεράιδα των Λουλουδιών χαμογέλασε πλατιά και φωτεινά και είπε “Μικρή μου Πικραλίδα, είσαι το πιο συναρπαστικό και ιδιαίτερο λουλούδι όλων και η ευχή σου θα πραγματοποιηθεί. Θα ανθίζεις παντού από την αρχή της άνοιξης ως το τέλος του φθινοπώρου και θα σε λένε το λουλούδι των παιδιών.”

Γι’ αυτό οι Πικραλίδες έρχονται νωρίς την άνοιξη, και τρυπώνουν τα φουντωτά τους κίτρινα κεφαλάκια παντού με πείσμα και δύναμη. Και γι’ αυτό είναι το αγαπημένο λουλούδι όλων. 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...